Zwevend ritme

In veel muziek vanaf het begin van de 20e eeuw is waar te nemen dat de componisten trachten de licht/zwaar verhouding in de maatsoorten te vervagen. Soms is nog wel de pulseenheid vast te stellen maar de opeenvolging van lichte en zware maatdelen blijft onduidelijk, soms is ook de pulseenheid niet meer waarneembaar. Dit kan onder andere veroorzaakt worden door inzetten op lichte maatdelen; antimetriek; tempowisselingen enz. In een dergelijke ritmiek zijn zaken als syncopen zeer betrekkelijk. Zie hieronder een deel uit opus 5 van Anton Webern.